Think big

Vorig jaar in juni kreeg ik, zomaar op een doodgewone woensdagmiddag, een cadeautje. Mijn dochter was met haar vader naar dwarsfluitles geweest in de stad en ze hadden boodschappen gedaan. ’s Avonds vlak voor de gezamenlijke camping maaltijd duwde ze me een pakje in mijn handen.
“Voor mij?”
Een woest knikken met een stralende lach als antwoord.
Met tranen in mijn ogen van ontroering, dat mijn lieve kind zonder aanleiding, uit zichzelf had bedacht dat ze iets voor mij moest kopen, vouwde ik het papier open. Er blonk iets van goud me tegemoet en de letters THINK BIG. Mijn schrijfboekje was al een tijdje vol.
“Omdat schrijven voor jou zo belangrijk is.” Ik straal van oor tot oor.  Ik kan weer kliederen met tekst!

Nu, een half jaar later is het schrijfboekje al half vol. Ik schrijf alles eerst met de hand (ook deze blog) en pas het dan al typend aan. En mijn boek nadert zijn voltooiing. THINK BIG! Ik durf na te gaan denken over hoe ik het uit wil geven en welke beeld ik op de voorkant zou willen hebben. Maar het moet nog wel even af geschreven worden. Hoezo THINK BIG? Dit is echt doodeng! Wanneer weet ik dat het goed genoeg is? Dat het werkelijk klaar is voor de grote boze buitenwereld? Dat ik het toevertrouw aan vreemden, aan nieuwe andere interpretaties, aan de lezer? Ik worstel met mezelf en met de woorden en wat ik wil dat ze vertellen. Ik kan niet anders dan weer in het verhaal duiken, het proces zijn gang laten gaan en op hoop van zegen door ploeteren.

Ik stort me in technische zin op de tekst: hoe kan ik het verhaal, dat al redelijk in de steigers staat, nog beter uit de verf laten komen? De lezer minder vertellen en nog meer laten beleven? Gelukkig heb ik daarbij hulp van een onvermoeibare schrijfcoach, die elke e-mail begint met Goed bezig Floor! Dat is fijn want het frisse en onbevangen letters aan leeg papier toevertrouwen is er nu niet meer bij. Geen ongeschreven blad dat nog vol mag worden gekrabbeld met het-maakt-nog-niet-uit-welke-woorden. Het creatieve proces komt nu neer op het wegen, schrappen, knippen, plakken en herschrijven van de 27 duizend woorden die al op papier staan. Ik speel met gebeurtenissen, volgorde en emoties. Eindelijk kan ik echt fictie gaan toepassen. Om zo de verhaallijn die zich de afgelopen twee jaar aan mij heeft geopenbaard glashelder te maken. En een keigoed boek uit te geven! THINK BIG!

20180613_221039.jpg

Geef een reactie