Donker

Laatst moest ik om 8 uur in Zwolle zijn. ’s Morgens wel te verstaan. Ik fietste om 6 uur naar het station. Het was donker maar de volle maan scheen me bij toen ik mijn fiets uit de schuur pakte. De visboer stond zijn marktkraam al op te bouwen. Er waren nog meer mensen op straat. In de fietsenstalling kon ik mijn fiets meteen kwijt. De geur van saucijzenbroodjes sloeg op mijn maag toen ik het station binnen liep. Er zaten al aardig wat mensen in de trein. Mijn reisgenoot die mij van het station oppikte vroeg zich terecht af waarom mensen vrijwillig zo vroeg onderweg zijn.

Afgelopen zomer reed ik met mijn gezin ’s nachts naar onze bestemming. Voor ons soort mensen die hun nachtrust hoog in het vaandel hebben staan, is dit een hele opgaaf. Maar de voordelen wegen zwaar. De nacht is een vreemde toestand om in te verkeren. Stil, donker, eenzaam. Het heeft iets speciaals om Europa in het donker te doorkruisen. ’s Morgens wordt je wakker en kijk je uit op een Oostenrijkse berg of Franse heuvels. De ring van Antwerpen heeft iets mysterieus als je er bijna alleen over rijdt en de Karawanken tunnel is onherkenbaar als je er niet in de file staat.

Het donker biedt me troost. Misschien moet ik vaker vrijwillig om 06.17 de trein nemen.

Geef een reactie