Het doel = het pad. Dat schreef mijn vriendin A. op een gele post-it ongeveer 19 jaar geleden. Ze plakte het op mijn grote spiegel in de gang van mijn eerste eigen, lelijke maar ruime nieuwbouw huurwoning in Hoofddorp.

Nu, als ik omhoog fiets naar mijn eigen camping in Frankrijk, de laatste 300 meter, dan geldt dat. Want dit stukje helling heeft een stijgingspercentage van 15%. De eerste 9 maanden dat we hier woonden lukte het me niet om naar boven te fietsen. Ik strandde steeds op twee derde (voor alle duidelijkheid ik fiets zonder elektrische ondersteuning op een mountainbike met 24 versnellingen). Totdat ik op een dag in het voorjaar de wind in de rug had en me hardop bedacht dat het misschien toch niet zo moeilijk was als het leek. Ik keek niet langer omhoog naar het eind. Niet naar waar ik naar toe wilde. Ik keek omlaag en bestudeerde het wegdek. Niet dat het halfvergane asfalt zo bijster interessant was. Maar als je alleen maar vooruit kijkt en ziet hoe ver het nog is en hoe langzaam je omhoog kruipt met minder dan 4 kilometer per uur, dan haal je het niet. De moed zakt letterlijk in je fietsschoenen.

Als ik nu naar boven fiets bestudeer ik steevast het oppervlak van het wegdek en zie de meest uiteenlopende dingen, afhankelijk van het seizoen. Kastanje en acacia bloesem maken het wegdek wit, alsof het heeft gesneeuwd. Herfstbladeren, kastanjes en hun vergane bolsters laten een bruinige prut achter. Dode pieren en soms een platgereden vuursalamander. Koeienvlaai, als de koeien net zijn verweid. Gaten in het asfalt, grotere en hele kleine. Witte klodders vogelpoep en licht grijsgroene korstmossen maken het wegdek gestippeld. De schaduw van de bomen, de zonnige hete stukken in de zomer.

En zo kom ik nu ongeveer twee keer per week boven. Hijgend, dat wel. Ik moet er hard voor werken, trap de benen uit mijn lijf. En toch is het moeiteloos. Mijn lichaam weet dat ik boven kan komen. Als ze het dreigt te vergeten zeg ik haar: “Het is niet moeilijk, je kan dit.” Ik volg en bestudeer het pad, ben er op en mee. Het pad is het doel.