2020

2020 was een bijzonder jaar. Daar is iedereen het over eens. Nu het 2021 is geworden, wensen veel mensen elkaar een beter jaar dan 2020. Ik ben het daar niet mee eens. 2020 was bevreemdend, gek, bizar, akelig, stil en leeg. Maar ook prachtig, warm, liefdevol, druk en geweldig.

In 2020 heb ik echt gevoeld dat ik regie kan nemen over wat er zich in mijn leven voordoet. Ik heb in de praktijk ervaren hoe ik kan loslaten en toch kan sturen. Ik heb me niet onder laten sneeuwen door een enorme hoeveelheid gasten en dus werk. Ik heb me leren handhaven zonder wilskracht. De omstandigheden van het Covid-19 virus dwongen daar toe. Elke dag was een verrassing. Wanneer mag de camping open? Onder welke voorwaarden? Wanneer kunnen de kinderen naar school? Onder welke voorwaarden? Wanneer is er wel of geen muziekles of judo voor onze kinderen? Wanneer gaan de winkels weer open en mogen we ons verder van huis bewegen? Allemaal hele alledaagse vragen waar op het allerlaatste moment antwoord op kwam.

In 2020 heb ik mijn eerste boek gepubliceerd. Het was een geweldige ervaring die ik nog vaker wil meemaken. Het heeft me definitief tot een schrijver gemaakt. Ik kan en wil niet meer zonder. Elke keer als ik in mijn schrijfchaletje ga zitten, dan komt er een tomeloze energie los. Ook heb ik inspiratie gekregen voor een nieuw boek. Het is een behoorlijk project, dus het uiteindelijke product zal nog wel even op zich laten wachten.

In 2020 heb ik genoten van twee zalige vakanties. In februari waren we 10 dagen in La Seyne sur Mer. Een kustdorp aan de Middellandse Zee. We verbleven in een grote stacaravan naast een groot bos. De combinatie van de ruige kust vol wandel- en fiets mogelijkheden en heerlijke stranden, was geweldig. In december brachten we kerst in de zon door op Lanzarote. Ook dit was heerlijk. Beide keren in de winter met 20 graden in je blote kont in de zon liggen.

In 2020 heb ik nieuwe vrienden leren kennen, en oude vriendschappen herontdekt. Dat voelt echt als een zegen, dat je verhuist naar een ander land en daar Nederlandse mensen treft waar je een klik mee hebt en een band mee op kan bouwen.

Het was een jaar van hollen of stilstaan. Ik leerde beter omgaan met het versnellen, met de druk die het ontvangen van veel gasten geeft, alle klussen die altijd nog gedaan moeten worden. Mijn grenzen op een zachte manier bewaken, te stoppen voordat het echt te veel werd. Het vertragen kostte me meer moeite. In het voorjaar moesten we tien weken lang thuis blijven, we mochten niet langer dan één uur van huis en het enige dat we dan konden doen was boodschappen in de plaatselijke supermarkt. Het was alsof er een glazen stolp over je leven wordt geplaatst, die je niet ziet, maar wel elke dag voelt. Zonder afleiding word je gedwongen om echt naar binnen te kijken en tevreden te zijn met wat je aantreft. Alles komt onder een vergrootglas te liggen. Ik wil niet klagen, want relatief gezien hebben we het heel goed gehad tijdens de verschillende lockdowns. Maar het gevoel van beperkt worden is iets waar ik nog steeds niet goed mee om kan gaan.

Ik mag leven op een plek met prachtige vergezichten. Ik kan elke dag door de natuur wandelen, alleen of in gezelschap van mijn gezinsleden. De zon heeft ons een eindeloze stroom gasten opgeleverd, maar ook voor extreme droogte gezorgd. Het covid-19 virus zorgde voor beperkende maatregelen, maar de sluiting van bepaalde gebieden leverde ons juist veel gasten op. Kortom, aan elke medaille zitten twee kanten. Ik hoop dat we in 2021 de lessen die we in 2020 geleerd hebben, niet zullen vergeten. Dat Covid-19 niet alleen een tijdperk is dat we zo snel mogelijk willen vergeten, maar dat we de goede dingen uit 2020 ons zullen herinneren en koesteren!

Bron onbekend, gevonden op facebook

Geef een reactie