Hoe beslis je? Welke afwegingen maak je? Wat laat je zwaarder wegen? Elk voordeel heeft ook een nadeel. Onherroepelijk pieker je je suf. Totdat je gedachten dol zijn gedraaid in je hoofd als in een achtbaan. Zodat er geen ruimte meer is voor creativiteit. Angst is een slechte raadgever. Het vertelt me wat ik niet moet doen. Waar ik voor moet waken. En het vertroebelt mijn zicht. Ik kan niet meer zien wat er ook zou kunnen zijn. Datgene waar ik naar verlang.

Ik verlang naar een plek voor mezelf. Midden in de natuur, waar ik ’s morgens gewekt word door vogels. Iets wat ik van mij en mijn gezin kan noemen. Een plek waar ik vrij kan leven. Ik verlang naar uitzicht hebben, over mijn leefomgeving en mijn toekomst.

Ik verlang naar een welgemeend advies. Wie weet werkelijk wat mijn hart beroert? Alleen ikzelf. Ik probeer te luisteren, maar mijn hart doet zeer van alle beren op de weg. Die beren zou ik willen zien als uitdagingen, maar het worden monsters die van binnenuit aan me knagen.

Ik verlang naar ruimte om dingen te doen waar ik blij van word. Angst beneemt het zicht op dit ruimte. Het laat me verlangen naar zekerheid. Maar die bestaat helemaal niet in het leven. De enige zekerheid die er bestaat is dat je er vandaag bent. Dat je vandaag kan zijn en je stempel op je eigen leven en dat van anderen drukken. Dus het enige wat ik kan doen is op zoek gaan naar die ruimte.

Ik verlang naar rust. De rust van een keuze. Dit is waar ik voor ga en waar ik voor sta. Maar een keuze wordt niet van de ene op de andere dag gemaakt. Stap voor stap beweeg ik me in een bepaalde richting. Er zijn zoveel factoren die meespelen. Hordes die genomen moeten worden. Elke stap is er een, brengt ons dichterbij onze droom, plek.