Herfst

De herfst kondigt zich aan. Als ik mijn rondje fiets door de Creuse zie ik her en der gele vlekken in het landschap. Appel- en perenbomen strooien hun fruit over de wegen. Fiets ik door een eiken laantje dan knispert het onder mijn banden. Overal op de camping groeien sappige bramen. ’s Morgens kijk ik uit over het dal terwijl ik met mijn zoon op de schoolbus wacht. De koeien lopen file traag door de heuvelachtige wei. In de verte nadert een donkere lucht. Opeens begint het te waaien. Gele bladeren die zich tot nu toe krampachtig vasthielden aan hun tak, geven hun gevecht op. Ze dwarrelen en masse naar beneden waar ze het wegdek van de D15 geel kleuren. Totdat een auto ze met 90 kilometer per uur verjaagd naar de berm. Als ik weer thuis ben begint een aarzelend tikken op het dak. Het geluid van steeds sneller vallende druppels vermengt zich met het knisperen van het hout dat, brandend in mijn houtoven de kamer verwarmd. Elk half uur een klein blokje op het vuur. Een constant ruizen buiten, een warme gloed binnen. De bomen op de camping zwiepen heen en weer alsof ze zo af kunnen breken. ’s Nachts koelt het af naar 3 graden. De kinderen liggen onder dubbele dekbedden, maar ze slapen als roosjes.

We wonen al weer een heel seizoen in Frankrijk. Toen we hier kwamen eind april, liepen de bomen net uit in de meest uiteenlopende frisse kleuren groen. We werden mal van de vogels die van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat ons doof floten. Nu wordt het elke dag stiller op de camping. De gasten zijn bijna allemaal vertrokken, de vogels en krekels hoor je af en toe nog ingetogen en de bomen laten hun blad vallen.

Met het vallen van de bladeren valt ook mijn harnas. Ik heb hard gewerkt de afgelopen zes maanden. Het verhuizen is me niet licht gevallen. Dat dit oude receptiegebouwtje en deze plek in Frankrijk als thuis voelt, is onze verdienste. De herfst brengt een nieuwe fase van rust en berusting, we hoeven even niks. Niet elke dag nieuwe gasten ontvangen, niet elke dag klaar staan, uitleggen wat we hier voor een jaar doen en aanhoren hoe dapper we zijn. Nu kunnen we de tijd nemen om te gaan genieten van alles wat dit terrein en de omgeving te bieden hebben. Dit prachtige landschap dat elke dag anders mooi is. De kastanjes zijn rijp, de hazelnoten geraapt en de bramen geplukt en tot jam verwerkt op de houtkachel. De herfst is de tijd om te oogsten.

Geef een reactie