Het is een wonderlijk fenomeen, rijden op een motor. Ik verbaas me er elke ochtend over als ik om half 8 wegrijd. Niet dat ik nou zo’n mooie route rij naar Utrecht, integendeel. Heel saai langs de A9 en dan de A2 af waar de trajectcontrole zorgt voor een constante stroom aan weggebruikers.
Maar het gevoel van vrijheid dat dit vervoermiddel geeft is altijd weer heerlijk! Je ruikt de geuren, voelt de zon en de regen op je, hagel is pijnlijk. “Niet zo’n mooie dag om motor te rijden”, zegt mijn vader, maar ondanks dat het de hele dag regende had ik er geen last van. Mijn kleding is waterdicht, het enige nadeel wat het weer met zich meebrengt zijn eindeloze files (van Vinkeveen tot Haarlem staat het soms vast).
Ik ben altijd een voorstander geweest van met de trein reizen maar sinds ik met de motor kan forenzen staat het me tegen. Ik voel me gestrest als ik op een bepaalde tijd een trein wil halen. Het is elke dag afwachten of ik mijn aansluiting haal of dat er ergens een storing is die mijn reisschema volledig in de war gooit en er voor zorgt dat mijn reistijd oploopt naar anderhalf uur enkele reis. Ik vind het opeens vervelend om naast iemand te zitten (in zijn of haar persoonlijke ruimte) en er achter te moeten komen dat diegene geen of te veel deodorant gebruikt of zijn tanden niet heeft gepoetst. Of misschien stink ik zelf ook wel! Nee dan liever op weg, soms tussen files door, met de zekerheid dat je niet stilstaat en het gevoel dat ik zelf in de hand heb hoe laat ik thuis kom.
Dat gevoel van vrijheid is moeilijk te verwoorden, misschien zit het inderdaad in de nabijheid van de elementen. Hoe de lucht openbreekt boven het Spaarne na dagen regen en bewolking. De bloeiende klaprozen in de berm bij knooppunt Holendrecht. Grazende koeien in een prachtig stuk polder, tussen een paar dijken zie je nog net het dak van een grote boerderij. De zon die ochtendnevel wegbrandt in september. De geur van uitlaatgassen maar ook van verse krentenbollen uit de fabrieksbakker in de Waarderpolder. De wind die de slaap uit mijn hoofd blaast. Vanmorgen was het maar 4 graden, de oostenwind blies venijnig fel onder mijn helm door en bij Amstelveen voelde ik mijn vingers al bijna niet meer. Maar de zonsopgang maakte het allemaal de moeite waard!
Mooi, Floor, dank je wel.
Liefs Nic.