Sinds ik als kind in Zimbabwe woonde heb ik een onrust over me, een behoefte om weg te gaan uit Nederland. Me te verplaatsen, ik voel me op veel plekken in de wereld op een andere manier ook thuis. Die onrust is onhandig, ik voel me ontevreden terwijl ik toch alles heb wat ik me zou kunnen wensen. En ik besef me heel goed dat ergens anders wonen die onrust niet per se weg zal nemen.
Tijdens het Paasweekend op Terschelling fietsen we tegen een genadeloze wind in door de polder die geen enkele beschutting biedt. We passen ons noodgedwongen aan, aan de eilandertijd en ik krijg ik opeens een inzicht: ik wil eigenlijk ontsnappen aan de tijd en niet zozeer aan plaats! Ik heb lang geloofd dat ik moet verhuizen, het roer om moet gooien. Nu dringt de vraag zich opeens op: Is dat echt wel nodig? Of kan ik op deze plek mijn eigen tijd maken?
Na mijn behandeling tegen kanker moest ik noodgedwongen vertragen, me overgeven aan de tijd die ik nodig had voor herstel. En nu leef ik in de tijd die ik krijg om te leven. De tijd die ik nodig heb om te verwerken. De tijd die me leert leven met onzekerheid. Ik heb die zekerheid ook minder nodig, het draait nu om intensiteit en om kwaliteit. Wat maak ik van mijn leven? Mijn arts zegt dat ik 100 wordt, maar geeft geen garantie op die uitspraak. Daarom leef ik met de dag, week of maand. Verder dan een jaar kijk ik niet vooruit, ik kan het niet meer en ik voel de behoefte ook niet. Ik doe wat ik leuk vind en probeer te genieten van alle dingen die ik niet leuk vind. Ik heb geen tijd te verliezen maar ik haast me niet. De behoefte aan ontsnappen is minder nijpend geworden.
En toch, in de winter als de dagen lang zijn en de luchten zwaar van grijsheid, dan weet ik dat ik ook elders kan leven. Dan vlamt het verlangen op naar plaatsen waar je niet hoeft na te denken over welk weer het die dag wordt, waar je bijna altijd zonder jas naar buiten kan, waar de warmte je tegemoet straalt, vanuit de zon, de rode aarde, het asfalt, de mensen. Daar waar beleving en besef van tijd totaal verschillen van die in Nederland. Kan ik onafhankelijk van plek mijn eigen tijd creëren? De tijd zal het leren.
Pingback: Tijd – Flora's weblog
Mooie blog, Floor, heb ik van genoten. Liefs Nic.
Verstuurd vanaf mijn iPad