In 1983 kochten mijn ouders samen met een bevriend stel een huis in een lommerrijke tandartsbuurt in Utrecht. Voor wat we nu als een schijntje beschouwen kregen ze een riante beneden- en bovenwoning in een klein portiek. Ik werd zes die zomer en mocht met de verhuizers in de grote vrachtwagen meerijden vanuit Amsterdam. We lieten een kleine eengezinswoning met postzegeltuin achter in wat toen Nieuw-West heette en later de bakermat werd voor radicale jeugd. (Mijn hartsvriendin woonde toen in dezelfde straat als later Mohammed B). We kwamen terecht in een kast van een huis (in de ogen van een zesjarige) met een oerwoud aan tuin: 25 meter diep en 10 meter breed strekte het manshoge zevenblad zich voor ons uit. Dit huis zal altijd mijn ouderlijk huis blijven ondanks diverse verhuizingen en de scheiding van mijn ouders jaren later. Mijn moeder woont er nog steeds inmiddels met een nieuwe partner (die al niet meer zo nieuw is).

Tegenwoordig logeren mijn zus en ik regelmatig bij mijn moeder om het woon-werk verkeer in te perken. Daar is toch iets geks mee: we horen hier niet meer. Want ook al is het nog steeds mijn ouderlijk huis, ik kan er helemaal niks meer vinden! De pleisters liggen verstopt in een laatje, en waar vroeger in de kelder de werkbank van mijn vader stond staan nu koffers. Koekjes nergens en een vergiet lukt ook niet. Natuurlijk veranderen je ouders van alles als je het huis uit gaat. Dat is logisch en volstrekt normaal. Zeker als er ook nog nieuwe bewoners bijkomen. Maar het is zo’n vreemde gewaarwording in een vertrouwde omgeving: ik voel me hier helemaal niet meer thuis. “Lekker hè, weer in je eigen oude kamertje slapen?” Ze bedoelt het goed maar ik slaap het liefst in mijn eigen bed. Naast mijn man, zelfs als die hinderlijk woelt en snurkt. Thuis weet ik alles feilloos te vinden, de pleisters liggen in de verbandtrommel in de kast.

Weemoed is wat het opwekt zo’n huis waar zo veel herinneringen aan kleven. De tand des tijds en ik word vandaag pas 38! Hoe moet dat als ik 83 wordt? Ik drink nog maar een kopie thee in de tuin en verminder de voorraad noten van mijn moeder. Die kan ik tenminste vinden!