Ik volg de cursus Schrijforiëntatie bij het Schrijfatelier. De opdrachten die ik hiervoor maak publiceer ik hier. De aankomende vier weken dus regelmatiger een blog ;-).
Dit is opdracht 1: schrijf een zelfportret aan de hand van een sieraad.

De trouwringen waren het sluitstuk van onze huwelijksbegroting en planning. Dat is eigenlijk kenmerkend voor onze relatie: tot het laatste moment uitstellen (en dan komt het meestal altijd wel goed).
Sipkes, daar moet je naar toe had een vriendin ons verteld en dus togen wij op een vrije middag zonder kind, naar een piepklein historisch pandje in de Warmoesstraat in Haarlem (nee hier is geen sprake van een rosse buurt). Een wat jongere vrouw met zeer zachtaardige trekken laat ons de ringen zien. Paren van ringen, een voor de man, een voor de vrouw. We zijn het altijd snel eens dus ook nu weer. Uiteraard kiezen we iets dat afwijkt: we willen niet een paar dat bij elkaar hoort, maar twee verschillende ringen die wij heel goed bij elkaar vinden passen. En het materiaal wordt niet geelgoud, maar witgoud met een roodgouden bandje.
We zijn enthousiast totdat we de prijs horen. Die is ongeveer drie keer zo veel als begroot. Hier moeten we voor de vorm toch even over nadenken. We gaan een ijsje eten om de hoek, ook al is in ons hart de keuze al gemaakt. Ook dat doen we graag: geld uitgeven aan dingen die we dat waard vinden en ons hart volgen. Dus uiteindelijk kopen we de ringen, impulsief. We kijken niet verder maar nemen wat we mooi vinden en goed voelt.

Nu, na ruim dertien jaar relatie en bijna acht jaar huwelijk zijn dit nog altijd de drijfveren die onze relatie niet alleen kenmerken maar ook spannend houden: uitstelgedrag, impulsiviteit, altijd eens, afwijkend van gemiddeld, soms duur…. maar wel goed.