Ik hou niet van honden. Over het algemeen vind ik ze slecht opgevoed, te springerig, te blafferig, kwijlend en slaafs hun baasjes volgend. Met van die grote vragende ogen die je niets kan weigeren. Ze duwen hun neus ongegeneerd in je kruis en lijken geen eigen wil te hebben, tenzij hen dat niet goed uit komt. Nee, geef mij maar een kat. Die slaapt het grootste deel van de dag, ’s nachts vangt hij muizen, Hij komt en gaat zoals het hem uitkomt, hoeft niet uitgelaten te worden en klaagt alleen vreselijk opdringerig als zijn eten op is. Terecht, dat doe ik ook.
Maar ja er zijn nog drie leden in mijn gezin. En zij houden wel van honden. Jarenlang heb ik ze kunnen weerstaan met argumenten als ‘een te klein huis’, ‘er is nooit iemand thuis’ of ‘we wonen midden in de stad’. Mijn zoon bedacht toen dat we wel een heel, heel klein hondje konden nemen die door het kattenluik kon. Maar dat noem ik geen hond.
Tegenwoordig zijn we altijd thuis, want we wonen op onze werkplek. We hebben 5 hectare grond met daaromheen bossen en weilanden. En ons huis is ruim zat. Dus dan ben ik uitgepraat en gaan we naar het asiel. En dan vind je de perfecte hond: een donkerbruine labrador terriër, niet te groot. Ze blaft nauwelijks, springt niet tegen me op en likt niet in mijn gezicht. Ze heeft een zachtaardig karakter en blijft keurig bij ons als we gaan wandelen. Verder schrikt ze van harde geluiden, snurkt luidruchtig en springt als een veulen in het rond als we naar buiten gaan. Kortom ze past perfect bij ons.
En ik ontdek één groot voordeel: ik wandel nu bijna elke dag minstens een half uur. Weer of geen weer, ik word gedwongen naar buiten te gaan en te genieten van de natuur om ons heen. Het zachte oranje ochtendgloren dat de boomtoppen belicht. De dichte mist die de wereld op meer dan 20 meter afstand opslokt. De bossen met kale takken en voorzichtig uitlopend groen. Een ijskoude oostenwind die door alle lagen kleding snijdt. Heerlijke warme winterzon die me verwarmd. Een strakblauwe lucht weerspiegeld in het meertje. Heuvel op, heuvel af. Genieten dankzij de hond!
foto: Man bijt hond (weet je nog?!)